تفاوت لهجه بریتیش و امریکن

زبان انگلیسی به عنوان رایج ترین زبان دنیا که در تمامی دنیا کاربرد دارد و برای برقراری ارتباطات در سطح بین المللی انتخاب اصلی به شمار می آید طبیعتا دارای لهجه های متفاوت و گوناگون است. مردمان استرالیا از لهجه خاص استرالیایی استفاده می کنند که با انگلیسی که در نیوزیلند رایج است متفاوت است. شهروندان ایالت های مختلف آمریکا خود لهجه آمریکایی را با گویش های متنوعی به کار می برند. همین مردمان در فهمیدن صحبت های یک فرد ایرلندی یا اسکاتلندی دچار مشکل می شوند.

در کل دو لهجه اصلی انگلیسی بریتانیایی یا همون بریتیش و آمریکایی بیشتر از سایر لهجه های انگلیسی کاربرد بین المللی دارد و بیشتر آموزش داده می شود. در ادامه به تفاوت های این دو شکل زبان انگلیسی می پردازیم.

تفاوت انگلیسی بریتیش و امریکایی در تلفظ

به صورت کلی آمریکایی ها تمایل دارند که با سهولت بیشتری صحبت کنند. بیشتر آمریکایی ها صدای صامت /r/  را که پس از مصوت ها می آید، به طور واضح  تلفظ می کنند در حالی که انگلیسی ها از تلفظ این صامت صرفه نظر می کنند. این  اختلاف در کلماتی مثل better ویا  mother و نظیر آنها به خوبی قابل تشخیص است.  

تفاوت قابل توجه این دو لهجه تمایل بریتیش ها به تلفظ «آ» در مقابل استفاده آمریکایی ها از مصوت «اَ» می باشد. به عنوان مثال در کلمه های half می توان از انتخاب فرد در تلفظ مصوت a تا حدود خوبی به ملیت فرد پی برد.  شبیه به همین اختلاف در تلفظ کلماتی نظیر bought دیده می شه که در مقابل تلفظ «آ» بریتیش آمریکایی ها «ou» را «اُ» تلفظ می کنند.

برخی از اختلاف های تلفظ بین انگلیسی آمریکایی و انگلیس بریتانیایی ریشه در آهنگ کلمات دارد. انگلیسی زبانان بریتیش اغلب یک هجا را در کلماتی مانند secretary حذف می کنند، گویی این کلمه به صورت secretry  نوشته می شود، در حالی که آمریکایی ها تمام هجاها را تلفظ می کنند. برعکس، مثال هایی نیز وجود دارد که به طور کامل معکوس این اتفاق در آنها می افتد، مانند specialty. آمریکایی ها این کلمه را با سه هجا تلفظ می کنند (spe-cial-ty)، در حالی که انگلیسی ها تمامی پنج هجای این کلمه را(spe-ci-al- i-ty)  تلفظ می کنند. همچنین برخی انگلیسی زبانان بریتانیایی صدای /h/ را که در ابتدای کلماتی مانند   “he” یا "his" می آید تلفظ نمی کنند.

تفاوت انگلیسی بریتیش و امریکایی در دستور زبان

از نظر دستور زبان، اختلافات ظریفی بین این دو نوع لهجه و شکل زبان انگلیسی وجود دارد. که در ادامه به چند نمونه از آن اشاره می کنیم. در مورد شکل جمع بسته شده کلمات (ساخت اسم های جمع)، در لهجه آمریکایی، اسامی جمع مثلا group و  government به صورت یک واحد در نظر گرفته شده و برای آنها از شکل مفرد افعال استفاده می شود. در حالی که، در انگلیسی بریتیش، این اسامی به صورت جمع در نظر گرفته می شود و به تبع آن از فعل جمع برای آن ها استفاده می شود. همچنین می توان به کاربرد زمان حال کامل در انگلیسی بریتیش اشاره کنیم که برای نشان دادن عملی به کار می رود که در گذشته ای نه چندان دور اتفاق افتاده و اثر آن در حال حاضر و زمان گفتگو باقی مانده است.  

I’ve lost my keys. I can not find them now

در حالی که آمریکایی ها همین معنی و مفهوم را با زمان حال ساده بیان می کنند و مشکلی در فهم آن پیش نمی آید.

I lost my keys. I can not find them now

علاوه بر این در انگلیسی بریتانیایی برای نشان دادن مالکیت هم از have  استفاده می شود و هم از have got که در نوع آمریکایی حالت دوم زیاد طرفدار ندارد.

تفاوت لهجه بریتیش و امریکن در املاء کلمات

لهجه های امریکایی و بریتانیایی تفاوت ‌هایی در زمینه املا نیز دارند که باید توجه کنید یا همیشه بریتیش بنویسید یا امریکن و هیچگاه این دو را باهم مخلوط نکنید. در ادامه به مثال ها توجه کنید:

در بریتیش، برخی کلماتی به “our” ختم می‌شوند درحالی که در انگلیسی آمریکایی به “or” ختم می شوند. به  

               color – colour                   honor – honour               labor-labour

در بریتیش کلمات در انتها به “ise ” ختم می‌شوند ولی در انگلیسی آمریکایی به “ize” ختم می شنود. به عنوان مثال:

Realise – Realize               Popularise – Popularize

در بریتیش کلماتی که در انتها به “re” ختم می‌شوند، در انگلیسی آمریکایی به “er” منهتی می‌شوند.

Center-centre       theater-theatre          

در بریتیش کلماتی که به que ختم می شوند، در امریکن به ck ختم می شوند. مثال:

Cheque-check           technique-technic    

به این مثال ها توجه کنید:

British American British American

Archaeology Archeology Jewellry Jewelry

Axe Ax Kebab Kabob

Cosy Cozy Learnt/spoilt/smelt Learned/spoiled/smelled

Crutch Crotch Manoeuvre Maneuver

Chilli Chili Mummy Mommy

Diarrhoea Diarrhea Paediatrician Pediatrician

Dishevelled Disheveled Enquire Inquire

Enquiry Inquiry Pyjamas Pajamas

Enrol Enroll Sceptical Skeptical

Foetus Fetus Speciality Specialty

Grey Gray Tyre Tire

تفاوت صرف افعال در بریتیش و امریکن

از نظر روش صرف افعال نیز تفاوت هایی میان انگلیسی برتانیایی و انگلیسی آمریکایی وجود دارد. در انگلیسی بریتانیایی در صورت امکان به فرم بی قاعده فعل اولویت داده می شود، ولی در انگلیسی آمریکایی، فرم با قاعده فعل به طور کلی استفاده می شود.

مثال:

British American

Burnt Burned

Dreamt Dreamed

Leant Leaned

Learnt Learned

Smelt Smelled

Spelt Spelled

Spilt Spilled

Spoilt Spoiled

آموزش انگلیسی آمریکایی و یا بریتانیایی، کدام بهتر است؟

در اکثر موسسات زبان، هر دو این ها آموزش داده می شوند و تفکیک آن ها معمولا در مراحل بالاتر صورت می گیرد نه مبتدی. این که کدامیک را انتای کنید، کاملا امری سلیقه ای می باشد و هیچ یک از فرم ها بر دیگری برتری ندارد. در حالت کلی، تلفظ آمریکایی کمی ساده تر است و تلفط برتانیای کمی غلیظ تر و مشکل تر و به طبع، هنگام درک لیسنینگ، لهجه امریکن ساده تر است تا بریتیش.  

توجه کنید که اگر انگلیسی برتانیایی را فرا کرفته اید، بهتر است در آزمون آیلس شرکت کنید زیرا مبنای این آزمون انگلیسی بریتانیایی می باشد. و اگر قصد شرکت در آزمون زبان بین المللی را دارید و انگلیسی آمریکایی را فرا گرفته اید، بهتر است در آزمون تافل شرکت کنید چون مبنای این آزمون امریکن انگلیش است. هرچند که در هر دو آزمون گاهی برخی لیسنینگ ها، با لهجه های دیگری می باشند. برای تقویت لیسنینگ با لهجه آمریکایی دیدن سریال های آمریکایی شدیدا پیشنهاد می شوند. 

بهترین سریال ها برای یادگیری لهجه آمریکایی:

The Big Bang Theory

Ugly Betty

That ’70s Show

Grey’s Anatomy

Friends

Glee

بهترین سریال ها برای یادگیری لهجه برتانیایی:

Sherlock سریال شرلوک

The Crown سریال تاج

Downton Abbey سریال دانتون ابی

Broadchurch سریال برادچارچ

هنگامی که زبان آموزان قدم های اولیه برای یادگیری زبان انگلیسی را بر می دارند همیشه یک سوال را از خود می پرسند تفاوت بین بریتیش و امریکن در چیست؟ چرا باید حتما یکی از آن ها را انتخاب کنیم؟ و یا آیا در آزمون آیلتس لهجه ی بریتیش نمره ی بهتری را برای ما به ارمغان می آورد؟

بسیاری از اساتید زبان هنگامی که صحبت از تفاوت این دو لهجه به میان می آید ترجیح می دهند پاسخ بسیار ساده ای بدهند و بگویند تفاوت این دو فقط در لهجه ی آن ها هست و دیگر این مسئله را خیلی باز نمی کنند. در این پست تلاش می کنیم ابتدا تفاوت این دو لهجه را بررسی نموده و سپس عبارات متفاوت هر دو لهجه را که شاید منجر شود یکدگیر را متوجه نشوند برای شما همراه با معنی فارسی معرفی کنیم.

تاریخچه 

اگر بخواهیم از نقطه نظر تاریخی به این موضوع نگاه کنیم انگلیسی ها برای اولین بار در قرن 16 و 17 میلادی بود که وارد سرزمین های تازه کشف شده ی آمریکا شدند و زبان انگلیسی را با خود به این کشور منتقل کردند. در آن تلفظ و املای لغات هنوز به صورت امروزی استاندارد نشده بود و در سال 1604 بود که با چاپ اولین دیکشنری استانداردی برای املای لغات در زبان انگلیسی مشخص شد. در انگلستان یا بهتر است بگوییم در بریتانیا اولین دیکشنری توسط گروهی از کشیش های شهر لندن بود که به چاپ رسید و سالیانی بعد دانشگاه آکسفورد حق انتشار آن را از آن خود کرد ولی در ایالات متحده ی آمریکا داستان کمی متفاوت است اولین مرتبه زبان شناس مشهور Noah Webster (دیکشنری وبستر امروزی نیست بر گرفته شده از اسم این فرد است) به منظور اینکه بتواند استقلال زبانی این کشور را از بریتانیا نشان دهد دست به تنظیم دیکشنری مخصوص این کشور با کمی تفاوت زد. 

تفاوت های تلفظی از زمانی آغاز شد که مهاجرین اولیه که بیشتر نیز ایرلندی ها بودند وارد ایالات متحده شدند این دسته از افراد اغلب انگلیسی را با لهجه ی مشهور آن زمان که امروزه آن را انگلیسی شکسپیر (اامریکن نیز از این دسته است) می گویند صحبت می کردند. این مهاجرین حرف R را ما بر خلاف لهجه ی بریتیش محکم تر تلفظ می کردند. اشراف و مقام های سیاسی بریتانیا به منظور اینکه خود را نسبت به عامه ی مردم متفاوت نشان دهند تلاش می کردند حرف R را نرم تر و آهسته تر تلفظ کنند ولی از آنجایی که مهاجرین اغلب افراد تهی دست و نا امید بودند این لحن بیان را نیز با خود به دنیا جدید (New World) بردند تا تفاوت های زبانی این دو کشور آغاز شوند. 

اصطلاحات متفاوت 

شاید برای شما جالب باشد بدانید این دو لهجه تفاوت های اصطلاحاتی و ضرب المثلی نیز دارند این نیز در نتیجه ی تفاوت فرهنگی این دو لهجه نیز نشات می گیرد. به یاد دارم هنگامی که به یکی از زبان آموزانی که در استرالیا زندگی می کرد آموزش آیلتس می دادن برای اولین برای به من گفت این اصلاح در اینجا متفاوت است حالا می خواهم نگاهی به این اصطاحات متفاوت بیاندازیم. 

گرامر

در انگلیسی بریتیش، شما باید از حال کامل برای اتفاق خیلی تازه ای که افتاده و حال را تحت تاثیر قرار به کار می بریم. 

“?I’ve broken your vase. Will you forgive me”

من گلدان شما را شکسته ام، من را فراموش خواهی کرد؟ 

ولی در لهجه ی امریکن این برای این شرایط کمی تفاوت قائل هستند و بر در بخش اول بیشتر از گذشته ساده ی استفاده می کنند. 

“?I broke your vase. Will you forgive me” 

من گلدان شما را شکستم، من را فراموش خواهی کرد؟ 

این بخش یکی از مشهورترین تفاوت های گرامری این دو لهجه است که کمتر دز آموزش زبان انگلیسی به آن توجه می شود. 

فرمت تاریخ 

یکی دیگر از تفاوت های لهجه ی بریتیش و امریکن تفاوت در بیان تاریخ است. یکی از دلایلی که برخی از افراد در بیان تاریخ برای جلسات همیشه اسم ماه را بیان می کنند تا این سوء تفاهم برطرف شود. در امریکن ما ابتدا ماه – روز و در نهایت سال را می نویسیم، April 6, 2021 ولی هنگامی که به کشورهای برتانیا مراجعه میکنیم گفتن تاریخ متفاوت می شود و شما ابتدا روز – ماه و سال (6/4/2021) را می گویید. 

نتیجه گیری

تفاوت لهجه ی بریتیش و امریکن برخواسته از اتفاقات تاریخی ای است که ما بین آمریکا (به عنوان یکی از کلونی های انگلستان) . انگلستان رخ داده است. به گفته ی جورج واشنگتون "ما شاید مهاجرهایی از کشور انگلستان باشیم ولی آمریکا سرزمینی است که تمام تفاوت ها را رقم زده است." زبان آموزانی که ترجیح می دهند از لهجه ی بریتیش استفاده کنند باید به تفاوت های ریزی که ما بین این دو لهجه وجود دارند نیز توجه کنند. در آزمون آیلتس اگر شما لهجه ی بریتیش داشته باشید ولی لغات و ساختار امریکن داشته ابشید باعث کسر نمره خواهد شد. ما در دوره های آنلاین انگلیش کلینیک تلاش می کنیم تا شما را با تفاوت های موجود میان این دو بیشتر آشنا کرده و شما را آماده ی آزمون های تافل و آیلتس کنیم. 

بیشتر بخوانید:

کلماتی که در بریتیش و امریکن معنای متفاوتی دارند