نام سیاره ها به انگلیسی

زمانی که در کلاس های جغرافی و یا حتی علوم مدرسه می نشستیم صحبت در مورد منظومه شمسی که به زبان انگلیسی Solar System معنی می شود از اصلی ترین موارد بود که همیشه در آزمون ها نیز از آن ها سوال می آمد. در طی سال های اخیر و با افزایش محبوبیت ستاره شناسی و نجون در بین افراد و از طرفی نیز با گسترش دستاوردهای ناسا مانند ساخت تلسکوپ جیمز وب بسیاری از زبان آموزان نیز به سمت یادگیری این لغات گرایش پیدا کرده و تلاش می کنند به روزترین مطالب را در مورد این مسائل آموزش ببینند. ما در منظومه شمسی 9 سیاره داریم که برای هر زبان آموزی دانستن این لغات از اصلی ترین وظایف است. در این پست ما قصد داریم برای شما همراهان همیشگی انگلیسی اطلاعات کاملی را در مورد سیاره های منظومه شمسی به شما ارائه داده و سپس در یک عکس تمامی آن ها را مشخص می کنیم. 

علاوه بر اسامی سیاره های برخی از اجرام آسمامی نیز وجود دارند که از دانستن معانی انگلیسی آن ها خالی از لطف نیست به عنوان مثال ماه که تنها قمر زمین به حساب می آید در انگلیسی به آن Moon گفته می شود ولی خود قمر Natural Satelite است که به تمامی قمرهای هستی نیز همین اصطلاح به کار می رود. هر سیاره که در زبان انگلیسی به آن های Planet گفته می شود می تواند از یک تا صد های قمر داشته باشد که در کهکشان راه شیری (Milky way) سیاره مشتری بیشتری قمر را دارد. اصطلاحات دیگری نیز در مورد نجوم و اجرام آسمانی وجود دارند که ما برای شما در یک جدول مشخص کرده ایم: 

تاریخچه 9 سیاره در منظومه شمسی 

یونانیان باستان با هفت نور در آسمان مواجه شدند که بر اساس الگوی مشخصی حرکت می‌کردند: خورشید، ماه، عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل. دانشمندان یونانی سپس تصمیم گرفتند نام آنها را سیارات یا اجرام سرگردان بگذارند. اگر به این هفت جرم آسمانی با دقت توجه کنید، متوجه خواهید شد از آنجایی که زمین به عنوان مرکز هستی تلقی می شود در این هفت جرم آسمانی گنجانده نشده است.  نیکلاس کوپرنیک اخترشناسان را متقاعد کرد که باور کنند خورشید به جای زمین در مرکز قرار دارد، اما آنها سیارات را به عنوان اجسامی که به دور خورشید می چرخند، بازتعریف کردند، در نتیجه زمین را در لیست قرار دادند و خورشید و ماه را حذف کردند.

ویلیام هرشل یک ستاره شناس انگلیسی سپس پیشنهاد کرد که نام برخی از این اجرام آسمانی را که از الگوی سیاره ها مانند مریخ پیروی نمی کنند سیارک بگذارند. در سال 1851، تعداد سیارک ها به 15 سیارک افزایش یافته بود، ولی این تعداد هنوز نیز برای بسیاری از اخترشناسان راضی کننده نبود. سپس اخترشناسان تصمیم گرفتند سیارک ها را بر اساس ترتیب کشفشان به جای فاصله از خورشید فهرست کنند. اگر هنوز سیارک ها را سیاره بدانیم، اکثر دانش آموزان مدرسه ای که در مورد منظومه شمسی مطالعه می کنند، اکنون باید با بیش از 135000 سیاره سر و کار داشته باشند. از طرف دیگر پلوتون که آخرین سیاره است، مشکلی مشابه زمین دارد. هنگامی که کلاید تومبا در سال 1930 آن را کشف کرد، ستاره شناسان پلوتو را به عنوان سیاره X که مدت هاست به دنبال آن می گشتند پذیرفتند که گرانش آن ویژگی های غیرقابل توضیح در مدار نپتون را توضیح می دهد. مشخص شد که پلوتون نه تنها از هشت سیاره دیگر بلکه به عنوان هفت قمر آنها از جمله زمین و ماه کوچکتر است. اکتشافات دیگر نشان داد که ویژگی های موجود در مدار نپتون گمراه کننده یا هذیانی است. برای شش دهه، پلوتون منحصر به فرد و متفاوت از سیارات دیگر در لبه بیرونی منظومه سیاره ای بود. 

سیاره چیست؟

سیارات اجرام آسمانی هستند که در اثر نیروی گرانش به دور خورشید می چرخند. آنها هیچ نوری از خود ندارند. همه آنها به دور خورشید می چرخند تا نور و گرمای آن را منعکس کنند. اصطلاح سیاره در طول تاریخ خود تکامل یافته است، از انوار الهی دوران باستان تا اشیاء زمینی عصر علمی این مفهوم گسترش یافته و نه تنها در منظومه شمسی بلکه در صدها منظومه فراخورشیدی دیگر نیز گنجانده شده است. ابهامات ذاتی در تعریف سیارات منجر به استدلال های علمی بسیاری شده است. منظومه شمسی ما از خورشید، ماه و نه سیاره تشکیل شده است. خورشید در مرکز منظومه شمسی قرار دارد و تمام سیارات دیگر در مدارهای بیضی شکل خود به دور آن می چرخند.

فهرست 9 سیاره به ترتیب قرارگیری پس از خورشید

سیاره تیر (Mercury)

سیاره زهره (Venus)

زمین (Earth)

مریخ (Mars)

سیاره مشتری (Jupiter)

زحل (Saturn)

اورانوس (Uranus)

نپتون (Neptune)

پلوتون (Pluto)

شرح هر سیاره و ترتیب آن از خورشید

خورشید (Sun)

بزرگترین ستاره زرد در منظومه شمسی است که در کمترین فاصله نسبت به زمین قرار دارد. دمای سطح آن بیش از 6000 درجه سانتیگراد با دمای داخلی 20000000 درجه سانتیگراد است. خورشید بسیار داغتر از هر یک از نه سیاره است و مهم ترین بخش منظومه شمسی به حساب می آید. گرما می دهد و نور مرئی تولید می کند تا همه موجودات زنده تولید کنند و مطابق با آن عمل کنند. وقتی صحبت از اندازه می شود، خورشید 300000 برابر زمین و 10 برابر بزرگتر از مشتری، بزرگترین سیاره است. خورشید را اغلب ستاره داغ می نامند. 

سیاره عطارد(Mercury)

این سیاره اولین، کوچکترین و داغترین سیاره در منظومه شمسی است. نزدیکترین سیاره به خورشید با فاصله متوسط 58 کیلومتر و قطر آن 4850 کیلومتر است. دمای این سیاره می تواند در طول روز به 800 درجه فارنهایت (430 درجه سانتیگراد) برسد و در طول شب می تواند به 280- درجه فارنهایت (175 درجه سانتیگراد) برسد. 88 روز طول می کشد تا عطارد یک بار به دور خورشید بچرخد که برای عطارد یک سال به حساب می آید. با این حال، 58 روز و 17 ساعت طول می کشد تا عطارد حول محور خود بچرخد. عطارد بسیار نزدیک به خورشید است، به همین دلیل دمای بسیار بالایی دارد و به دلیل نزدیکی به خورشید، فلزاتی مانند روی یا سرب در چنین دماهایی به بخار تبدیل می شوند. عطارد از خود قمر ، جو، ابر، باران، باد یا آب ندارد و از این رو حیات در این سیاره وجود ندارد. تپه ها و زمین های دشتی، صخره ها و دره های بی شماری مانند زمین دارد و سطح عطارد پوشیده از دهانه های آتشفشانی است.

سیاره زهره (Venus)

این سیاره دومین جرم نزدیک به خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره دارای هیچ موجود زنده ای نیست زیرا از داغ ترین سیاره ها در منظومه شمسی است. با این حال، از نظر اندازه، وزن و چگالی شبیه به زمین است، از این رو به آن سیاره دوقلوی زمین می گویند. سیاره زهره از خود قمری ندارد اما در آسمان مانند یک ستاره دور دست می درخشد که باعث می شود اکثر مردم از آن به عنوان ستاره یاد کنند. زهره زیر ابری متراکم پنهان شده است. ابر متراکم در زهره حاوی اسید سولفوریک است. به طور طبیعی خورشید هرگز از سطح زهره قابل مشاهده نیست و فاصله آن از خورشید 108208930 کیلومتر است. در زهره تفاوت کمی بین روز و شب وجود دارد. بارندگی معمولاً باران اسیدی است. قطر زهره 12104 کیلومتر است و 225 روز طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد. خورشید در آسمان زهره دو بار طلوع و دوبار غروب می کند. بر اساس تصویر گرفته شده توسط فضاپیمای آمریکایی، زهره سیاره ای خشک با کوه ها، دره ها و آتشفشان ها است.

زمین (Earth)

زمین سومین سیاره نزدیک به خورشید است اما به اندازه زهره داغ نیست. فاصله آن از خورشید به طور متوسط 150800000 کیلومتر است و قطر آن نزدیک به 12667 کیلومتر می باشد. زمین به 23 ساعت و 56 دقیقه و 4 ثانیه طول می کشد تا به دور محور خود بچرخد و 365 روز و 5 ساعت و 48 دقیقه و 47 ثانیه طول می کشد تا یک بار به دور خورشید بچرخد. بنابراین یک سال معادل 365 روز است. ماه (moon) به عنوان تنها قمر طبیعی زمین، هر 27 روز یک بار به دور زمین می چرخد. با این حال فاصله زمین از ماه 384629 کیلومتر است. زمین تنها سیاره ای است که در جو آن اکسیژن، نیتروژن، دی اکسید کربن و دمای مورد نیاز وجود دارد که برای بقای انسان ها، گیاهان و حیوانات ضروری است. از این رو زمین را مهم ترین سیاره منظومه شمسی می دانند.

مریخ (Mars)

سیاره مریخ چهارمین سیاره به ترتیب از خورشید است. سیاره مریخ قرمز به نظر می رسد زیرا سنگ ها در تماس با اکسیژن زنگ زده اند. این سیاره دو قمر دارد که فوبوس و دیموس هستند. قطر مریخ حدود 6787 کیلومتر است که نصف زمین است. و میانگین فاصله این سیاره از خورشید 228000000 کیلومتر و 142 میلیون مایل (229 میلیون کیلومتر) از زمین است. روز و شب در مریخ از نظر یک دوره زمانی تقریباً مشابه زمین است. مریخ 687 روز طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد که نشان دهنده یک سال مریخی است. این سیاره 24 ساعت و 37 دقیقه طول می کشد تا حول محور خود بچرخد. در سطح مریخ دره‌ها، آتشفشان‌ها، کوه‌ها و دهانه‌هایی با مقدار کمی اکسیژن، مقدار زیادی دی اکسید کربن و بدون آب مایع وجود دارد که وجود حیات را غیرممکن می‌کند. مریخ یک سیاره صخره ای سخت است که حاوی اکسید آهن (زنگ) است، از این رو به آن سیاره سرخ می گویند.

سیاره مشتری (Jupiter)

این سیاره پنجمین و بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی است و به دلیل بزرگی آن را پادشاه سیارات می نامند. قطر مشتری در استوا 142984 کیلومتر است. این سیاره از نظر مساحت حدود 1300 برابر بزرگتر از زمین است و جرم آن دو برابر هر سیاره دیگری در منظومه شمسی است. دمای سطح اتمسفر آن بسیار پایین است اما در داخل آن بسیار زیاد است و میانگین دمای آن 125 درجه سانتیگراد است. این سیاره 772800000 کیلومتر با خورشید فاصله دارد. جو اطراف مشتری با رعد و برق شدیدی قوی تر از آنچه ما در اینجا روی زمین تجربه می کنیم مشخص می شود. مشتری 11.9 سال طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد، اما 9 ساعت و 53 دقیقه طول می کشد تا به دور محور خود بچرخد. جو از دو گاز هیدروژن و هلیوم ساخته شده است. خورشید در این سیاره دوبار طلوع و دوبار غروب می کند. دانشمندان در حال حاضر 16 قمر را در مشتری کشف کرده اند که قمر های Lo، Uropa، Ganimed و Callisto مهمترین آنها هستند. با این حال، دانشمندان بر این باورند که ممکن است هسته‌ای از یخ و سنگ‌هایی به اندازه زمین در مرکز مشتری وجود داشته باشد.

زحل (Saturn)

این سیاره ششمین و دومین سیاره بزرگ بعد از مشتری است. خورشید در فاصله 1417600000 کیلومتری زحل قرار دارد. این سیاره در واقع یک کره گازی عظیم با قطر 120000 کیلومتر است. اندازه زحل 760 برابر بزرگتر از سیاره زمین است. زحل 29 سال و 5 ماه طول می کشد تا یک بار به دور خورشید بچرخد اما در مدت 10 ساعت و 40 دقیقه حول محور خود می چرخد. هزاران حلقه با رنگ های مختلف در اطراف زحل وجود دارد. 22 قمر طبیعی در خارج از حلقه خود دارد که حلقه‌های اصلی تایتان، هوآ، دیون، کاپیتوس و تتریس هستند. سطح زحل همچنان توسط یخ پوشیده شده است. جو حاوی هیدروژن، مخلوطی از گاز هلیوم، متان و آمونیاک است.

اورانوس (Uranus)

اورانوس سومین سیاره بزرگ و هفتمین سیاره به ترتیب فاصله از خورشید است. مسافت 2,870,972,170 کیلومتری از خورشید را طی می کند. اورانوس حدود 84 سال طول می کشد تا یک چرخش منفرد به دور خورشید انجام دهد، اما فقط 10 ساعت و 49 دقیقه طول می کشد تا حول محور خود بچرخد. قطر آن 31764 مایل (51119 کیلومتر) است و به دلیل گاز متان موجود در جو بالای آنها با ابر سبز آبی پوشیده شده است. دمای بخش مایع 3700- فارنهایت (2200- درجه سانتیگراد) است، اتمسفر حاوی درصد بالایی از متان منجمد است و دمای متوسط آن 1700 درجه سانتیگراد است. اخیراً دانشمندان حلقه هایی را در اطراف این سیاره کشف کرده اند، اما این حلقه ها درخشان نیستند. اورانوس دارای 5 قمر طبیعی (پنج) مانند میریندا، آریل، آمبریل، تیتانیا و اوبرون است. با این حال، دانشمندان بر این باورند که ممکن است هسته ای از یخ و سنگ در مرکز اورانوس وجود داشته باشد.

نپتون (Neptune)

این هشتمین سیاره به ترتیب از خورشید با فاصله 4468800 کیلومتر از خورشید است. این سیاره سرد است، هنگامی که از دور به آن نگاه کنید، دارای یک نقطه تاریک است، این سیاره را یک ابر آبی احاطه کرده است. مساحت نپتون معادل 72 زمین و جرم آن 17 زمین است. قطر آن 48400 کیلومتر است. جو از مخلوطی از گازها، عمدتاً متان منجمد، آمونیاک و گازهای دیگر ساخته شده است. دمای نپتون ب بخش مایع 3550- فارنهایت (2150- درجه سانتیگراد) است. نپتون دارای دو قمر طبیعی مانند تریتون و نروئید است. معمولاً 164.8 سال طول می کشد تا نپتون به دور خورشید بچرخد. اخیراً دو حلقه در اطراف نپتون کشف شده است.

پلوتون (Pluto)

پلوتو نهمین سیاره به ترتیب از خورشید در نظر گرفته می شود. به عبارت دیگر، این دورترین سیاره از خورشید است. بیشتر اوقات، مدار آن از مدار نپتون عبور می کند و زمانی که این اتفاق می افتد، نپتون به دورترین سیاره از خورشید تبدیل می شود. دمای سطح پلوتو 370- درجه فارنهایت (220- درجه سانتیگراد) است. این سیاره سردترین سیاره منظومه شمسی است و همچنین دارای سطح نازکی از متان منجمد و در صورت امکان مقداری نیتروژن نیز می باشد. گردش پلوتون به دور خورشید حدود 247.7 سال طول می کشد. فاصله پلوتو از خورشید 5850000 کیلومتر است. دانشمندان بر این باورند که این سیاره می تواند حاوی آب، یخ، یخ متان و سنگ باشد. پلوتون تنها سیاره منظومه شمسی است که توسط فضاپیما مورد بازدید قرار نگرفته است، زیرا فقط با رادار از دور دیده می شود، بنابراین اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد.

مطالب پیشنهادی

اسامی پرندگان به زبان انگلیسی

اسامی حیوانات خانگی به زبان انگلیسی

اسامی خزندگان به زبان انگلیسی