تفاوت زبان لاتین با انگلیسی

تفاوت زبان لاتین با انگلیسی

زبان آموزانی که برای اولین بار شروع به یادگیری زبان انگلیسی می کنند، متوجه می شوند که بسیاری از لغات این زبان ریشه در زبان های دیگر دارد ولی بیشترین آنها به زبان باستانی لاتین است. در این مورد، اولین سوالی که برای بسیاری از افراد پیش می آید، این است که زبان لاتین چیست؟ در کدام کشور صحبت می شود و چرا تا این حد با زبان انگلیسی مشترکات دارد. در این بخش قصد داریم همراه با شما نگاهی کلی به زبان لاتین انداخته و تفاوت های آن را با زبان انگلیسی بررسی کنیم.

تعریف زبان لاتین

لاتین یک زبان کلاسیک است که از منطقه لاتیوم در مرکز ایتالیا سرچشمه گرفته است. لاتین زبان روم باستان بود و در سراسر امپراتوری روم برای ارتباطات، مدیریت و ادبیات استفاده می شد. لاتین یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های هند و اروپایی بوده که تقریبا تمامی زبان ها را حتی فارسی را تحت تاثیر قرار داده است.

لاتین زبانی است با سه جنسیت متمایز، شش یا هفت حالت اسمی، پنج صرف کلمات ، چهار صرف فعل، شش زمان،، سه حالت، دو صدا، دو یا سه جنبه. الفبای لاتین از الفبای اتروسکی و یونانی گرفته شده است. لاتین به عنوان یک "زبان مرده" به حساب می آید، زیرا دیگر در هیچ جا به صورت مکالمه صحبت نمی شود. با این حال، این زبان اجدادی متعلق به زبان‌های رومی مدرن است.

زبان لاتین مال کدام کشور است؟

لاتین به عنوان زبان رسمی شهر واتیکان شناخته می شود، کشوری مستقل که توسط رم احاطه شده است. با این حال، هر کودکی که در آنجا به دنیا می آید و بزرگ می شود، دیگر تمایلی برای صحبت به این زبان ندارد. لاتین همچنین در چندین کشور مانند اسپانیا، فرانسه، رومانی، ایتالیا، مکزیک، پرتغال و آرژانتین صحبت می شود. بسیاری از زبان ها مانند فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ریشه در لاتین دارند

تاریخچه زبان لاتین

لاتین یکی از قدیمی ترین زبان های هند و اروپایی است. در حدود 700 سال قبل از میلاد در یک سکونتگاه کوچک در نزدیکی تپه پالاتین به وجود آمد.  این زبان از گویش های مردم ایتالیای باستان تکامل یافته است. قدیمی ترین سوابق مکتوب لاتین به قرن هفتم قبل از میلاد باز می گردد.

لاتین در ابتدا توسط گروه های کوچکی از مردم ساکن در امتداد جنوبی رودخانه تیبر صحبت می شد. با قدرتمندتر شدن جمهوری روم، لاتین در سرتاسر ایتالیا و سپس در اروپای غربی و جنوبی گسترش یافت.

  لاتین زبان امپراتوری روم بود و برای ارتباطات، مدیریت و ادبیات استفاده می شد.  این زبان توسط سربازان، علما، بازرگانان و سیاستمداران صحبت می شد. لاتین یکی از تأثیرگذارترین زبان‌های تاریخ غرب محسوب می‌شود. این زبان از الفبای اتروسکی، یونانی و فنیقی تکامل یافته است. الفبای لاتین از الفبای ایتالیک قدیم که از این خط ها گرفته شده بود، پدید آمد.

تاریخچه زبان انگلیسی

زبان انگلیسی از زبان آلمانی غربی آنگلوساکسون سرچشمه گرفته است. آنگلوساکسون ها این زبان را در اواسط قرن پنجم تا هفتم میلادی به بریتانیا آوردند. قدیمی ترین شکل انگلیسی به نام انگلیسی قدیم شناخته می شد که تا حدود قرن یازدهم به آن صحبت می شد.

آنگلوساکسون ها از آنگل ها، ساکسون ها، جوت ها و فریزی ها تشکیل می شدند. آنها به همان زبان آلمانی غربی اما با لهجه های متفاوت صحبت می کردند. آمیختگی آنها زبان ژرمنی جدیدی را ایجاد کرد که اکنون آنگلوساکسون یا انگلیسی قدیم نامیده می شود. انگلیسی یک زبان دائماً در حال تغییر است که تحت تأثیر فرهنگ ها و زبان های مختلف مانند لاتین، فرانسوی، هلندی و آفریقایی قرار گرفته است. انگلیسی عضوی از خانواده زبان های هند و اروپایی است که از شمال هند تا غرب اروپا امتداد دارد.

تاثیر زبان لاتین بر روی زبان انگلیسی

لاتین به سبب نقش خود به عنوان منبع واژگان و تأثیر تاریخی آن، در توسعه زبان انگلیسی تأثیر قابل توجهی داشته است. بسیاری از زبان شناسان بر این باور هستند زبان لاتین به صورت مستقیم و غیر مستقیم (از طریق زبان فرانسه) تاثیر بسیار زیادی بر روی زبان انگلیسی داشته و یکی از اصلی ترین دلایل پیشرفت این زبان به حساب می آید در اینجا چند دلیل وجود دارد که لاتین بر زبان انگلیسی تأثیر گذاشته است:

واژه‌های قرضی: انگلیسی تعداد قابل توجهی از کلمات و عبارات را مستقیماً از لاتین وام گرفته است. این واژه ها بسیاری از موضوعات از جمله حقوق، علم، پزشکی، دین و دانشگاه را پوشش می دهند. نمونه هایی از وام واژه های لاتین در انگلیسی عبارتند از: "et cetera"، "vice versa"، "exempli gratia" (به عنوان مثال)، "ad hoc"، "per se"، و "caveat".

اصطلاحات علمی و پزشکی: لاتین منبع اولیه اصطلاحات در زمینه هایی مانند پزشکی، زیست شناسی، شیمی و نجوم است. نام های علمی و پزشکی، اصطلاحات تشریحی و نام گونه ها اغلب ریشه لاتین دارند. به عنوان مثال، "زیست شناسی" (از لاتین "biologia") و "نجوم" (از لاتین "astronomia") هر دو ریشه لاتین دارند.

زبان حقوقی: بسیاری از اصطلاحات و عبارات حقوقی مورد استفاده در حقوق انگلیسی، منشاء لاتین دارند. به عنوان مثال می توان به "habeas corpus"، "pro bono"، "subpoena" و "quid pro quo" اشاره کرد.

زبان مذهبی و دینی: لاتین نقش مهمی در زمینه های مذهبی، به ویژه در کلیسای کاتولیک روم ایفا کرده است. متون مذهبی، دعاها و اصطلاحات کلیسایی اغلب از لاتین استفاده می کنند. عبارات رایج مانند "Ave Maria" و "ex cathedra" ریشه لاتین دارند.

واژگان علمی: لاتین تاثیر خود را در زبان آکادمیک و علمی به جا گذاشته است. در رشته‌هایی مانند فلسفه، زبان‌شناسی و الهیات، اصطلاحات لاتین اغلب استفاده می‌شود. به عنوان مثال، "فلسفه" از "philosophia" یونانی گرفته شده است، اما شکل لاتین "philosophia" بر استفاده از آن در انگلیسی تأثیر گذاشته است.

ادبیات و آموزش کلاسیک: ادبیات و آموزش انگلیسی به شدت تحت تأثیر مطالعه متون کلاسیک لاتین قرار گرفته است. بسیاری از آثار کلاسیک، مانند آثار ویرژیل، سیسرو، و اوید، به دلیل اهمیت ادبی و تاریخی به انگلیسی ترجمه شده و مورد مطالعه قرار گرفته اند.

واژه‌سازی: لاتین از طریق پیشوندها، پسوندها و ریشه‌ها به شکل‌گیری کلمات انگلیسی کمک کرده است. به عنوان مثال، پیشوند لاتین "re-" (به معنای "دوباره" یا "بازگشت") در کلماتی مانند "Rebuild" و "Reconnect" استفاده می شود. به همین ترتیب، ریشه لاتین "bene" (به معنای "خوب" یا "خوب") در کلماتی مانند "منافع" و "خیرخواه" ظاهر می شود.

تأثیر فرهنگی و تاریخی: لاتین تأثیر فرهنگی و تاریخی ماندگاری بر انگلیسی زبان داشته است. مطالعه تاریخ لاتین و روم، سنت های فکری و فرهنگی کشورهای انگلیسی زبان را شکل داده است.

الفبای لاتین و فرق بین لاتین و انگلیسی

الفبای لاتین سیستم نوشتاری است که در ابتدا توسط رومیان باستان استفاده می شد و در حال حاضر توسط تعداد زیادی از زبان ها در سراسر جهان از جمله انگلیسی به کار برده می شود. این الفبا شامل مجموعه ای از 26 حرف است که کاراکترهای اصلی مورد استفاده برای نوشتن کلمات و جملات هستند. این هم الفبای لاتین:

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

هر یک از این حروف می‌توانند صداهای خاصی را در زبان‌های مختلف نشان دهند و برخی از زبان‌هایی که از الفبای لاتین استفاده می‌کنند، ممکن است حروف، لهجه‌ها یا نشانه‌های دیاکریک اضافی برای نشان دادن تمایزات آوایی خاص منحصر به آن زبان‌ها داشته باشند.

الفبای لاتین همچنین در حالات مختلف برای زبان هایی استفاده می شود که دارای کاراکترهای اضافی یا تغییر یافته هستند. مانند الفبای لاتین توسعه یافته که برای زبان هایی مانند اسپانیایی، فرانسوی، آلمانی و ایتالیایی استفاده می شود. این اقتباس ها اغلب شامل حروف برجسته (به عنوان مثال، á، é، ñ)، لیگاتورها (مثلاً، æ، œ) و سایر شخصیت های خاص آن زبان ها هستند.

الفبای لاتین به دلیل تطبیق پذیری و سازگاری با زبان ها و خط های مختلف، به یکی از پرکاربردترین سیستم های نوشتاری در سطح جهانی تبدیل شده است. نقش بسزایی در گسترش دانش، فرهنگ و ارتباطات در طول تاریخ داشته است.

تفاوت زبان لاتین با انگلیسی

تفاوت اصلی لاتین و انگلیسی در این است که لاتین یک زبان غیر عطفی است، در حالی که انگلیسی بدین صورت نیست. در زبان لاتین، کلمات با توجه به عملکرد دستوری خود تغییر شکل می دهند. به عنوان مثال، لاتین از طریق پسوندهای مختلفی که به ریشه افعال، اسم ها و صفت های آن اضافه می شود، معنی را منتقل می کند. انگلیسی اساساً از طریق ترتیب کلمات جملات خود معنی را منتقل می کند.

لاتین یک زبان هند و اروپایی است که تحت تأثیر اتروسکی و یونانی قرار گرفته و یک زبان مرده در نظر گرفته می شود، زیرا دیگر به صورت مکالمه صحبت نمی شود. این در حالی است که انگلیسی یک زبان ژرمنی است، اما تأثیرات لاتینی دارد. بخش قابل توجهی از واژگان انگلیسی از منابع عاشقانه و لاتین آمده است

بیشتر بخوانید:

کلماتی که در بریتیش و امریکن معنای متفاوتی دارند

تفاوت لهجه بریتیش و امریکن